Terug op Nederlandse bodem

Beter laat dan nooit! Nog even een blog over de laatste week Boedapest. 

De laatste week in Boedapest ging echt belachelijk snel. De laatste 3 tentamens maken, souvenirs shoppen, spullen pakken, laatste keer feesten, etc. 
Nadat ik op woensdag (17-12) klaar was met alle tentamens, had ik eindelijk tijd om souvenirs te shoppen. Natuurlijk wat herinneringen voor mezelf, maar ook voor familie en vrienden thuis. Daarnaast moest ik het cadeautje dat we 's avonds aan Jannica gingen geven als verrassing voor haar verjaardag nog regelen. Op zoek naar een foto lijstje van Boedapest. Je zou zeggen dat dat niet zo moeilijk zou moeten zijn met die overkill aan souvenir winkels. Toch wel.. Alle souvenir winkels hadden hetzelfde lijstje, die net iets te smal was voor onze foto. Met een schaar en papier hebben we er toch maar wat moois van gemaakt. Het ging tenslotte om het idee. Emil had een heerlijke sachertorte geregeld bij een van de beste patisserieën van de stad en had geregeld dat Jannica thuis zou zijn 's avonds om 20.30u. Met de groep waar we ook mee naar Roemenië zijn geweest, hebben we haar verrast met deze cadeautjes. Ze zag het totaal niet aankomen, echt super leuk!

Donderdagavond hadden we met de huisgenoten afgesproken om een Farewell/Christmas dinner te houden. Na een ongeveer een half uur op zoek te zijn geweest naar een restaurant die niet al een privé feestje had, schoven we aan tafel op een boot. We kwamen aan de rand van de boot te zitten, dus we hadden echt een prachtig uitzicht over de Donau en de bruggen en alle verlichting. Na het eten en wat geouwehoer met de obers gingen we richting de feestjes. Edith en Maik alvast naar Morrison's Opera en Masood en ik eerst nog even langs huis. Voordat ik naar Morrison's Opera zou gaan had ik nog een huisfeest. Daar kwam ik terecht tussen een grote groep Italianen die al flink wat alcohol op hadden en dus enorm vrolijk waren. Het huisfeest was zo gezellig dat ik heel Morrison's Opera overgeslagen heb en direct met de groep naar Traffiq ben gegaan. Hier was een optreden van 1 of andere dj. Ik heb geen idee wie het was, maar hij had wel chille muziek. Nadat we tent afgesloten hadden, ben ik samen met Susanne en Tereza op zoek gegaan naar pizza. Onmogelijke opgave. Alles zat al dicht. We hadden onze laatste hoop gevestigd op de Pizza King. Maar ook die stelde ons teleur, want hij had "alleen nog maar kebab." Hoe kan iemand die zijn zaak Pizza King noemt, nou alleen nog maar kebab hebben?! Zwaar teleurgesteld zijn we maar naar huis gegaan, en hebben Susanne en ik nog een pizzabroodje gehaald bij de 24uur-shop. Maar ja, dat is natuurlijk niet te vergelijken met een echte pizza...

De volgende dag zouden we naar de grotten gaan net buiten Boedapest. Om 12 uur moesten we klaar staan bij Kalvin tér. Daar kwam Anh erachter dat ze een groep bij elkaar verzameld had van 11 Nederlanders en 3 niet-Nederlanders haha. Net op tijd daar aangekomen, stond de gids al op ons te wachten met nog 2 gasten. In de grotten werden we door de gids gewaarschuwd dat we, en dan vooral ik, moesten oppassen voor ons hoofd, aangezien sommige stukken erg laag zijn. Sommige stukken waren ook erg smal, vooral het stukje waar we een heel steile trap op moesten. Wij vonden het al krap, en we vroegen ons al af of er nooit iemand vastgezeten had. Toen we boven aankwamen, vertelde de gids dat er een keer een man van 150kg vastgezeten had, maar die was met veel moeite uiteindelijk toch boven gekomen. Waar wij ongeveer 2 a 3 min over deden, deed hij ruim 20 min over. 
Eenmaal terug in Boedapest, ben ik samen met Anh gaan lunchen bij een Mexicaan. Wauw wat lekker eten! De wraps/burrito's/taco's werden allemaal vers bereid daar. Ik baalde zo hard dat ik dat tentje niet eerder ontdekt had. Maar goed, ik ben er in ieder geval 1x geweest. Na de overheerlijke lunch heb ik nog gauw even wat boodschappen gedaan, en was het alweer tijd om mijn vriendinnetjes van het vliegveld af te halen. Toen ik op het vliegveld aankwam, kreeg ik echt een heel raar onderbuik gevoel. De laatste keer dat ik op het vliegveld was, was bij aankomst in Boedapest eind augustus. Na eerst bij de verkeerde terminal te hebben gestaan, kwamen de meiden dan eindelijk binnen lopen. Na een dikke omhelzing werd ik nog even uitgelachen om mijn bordje met hun naam erop (hun bijnamen stonden erop, ipv hun hele naam). De bus stond al klaar, dus we konden zo vertrekken. In de bus had ik al het een en ander verteld over hoe Hongaren zijn, en dit werd al meteen duidelijk in de metro. In de metro kwam er een jongen naast Daniëlle zitten, die niet meer weg wilde. Hij was helemaal weg van Daniëlle, en de meest rare vragen werden door hem gesteld. Bernice en ik natuurlijk hard lachen, en Daniëlle wilde alleen maar opzij schuiven zodat ze verder van die jongen kwam te zitten. Helaas kon dat niet, en die jongen kwam telkens maar dichterbij. Eindelijk bij onze stop aangekomen, zijn we gauw de metro uit gevlucht haha. Nadat we de spullen bij mij hadden gedropt en ons omgekleed hadden zijn we opzoek gegaan naar een restaurant. Dit bleek iets lastiger als verwacht, maar ook wel weer logisch: vrijdagavond en het begin van de kerstvakantie. Eindelijk een restaurantje gevonden, lekker gegeten, nog even naar de wc voordat we naar het feestje zouden gaan, belt Daniëlle op: "Marèl! Ik zit vast op de wc!" Dus ik rennen naar de wc, gaat de deur gewoon normaal open. Ik kijk Daniëlle aan of ze nou een grapje maakte, maar ze stond zelf ook helemaal versteld. Nog een keer geprobeerd, krijgt ze de deur weer niet open en ik wel. Toen samen in de wc, en toen kreeg ze hem wel open. Het weekend was al goed begonnen haha. Na het eten gingen we door naar het verjaardagsfeestje van Jannica, die een barretje geregeld had. Super gezellig, maar voor mij was het helaas al wel van een aantal mensen afscheid nemen.

Zaterdag (20-12) was het natuurlijk tijd voor sightseeing: Central Market, Universiteit, Citadella, Buda Castle, St. Mattias church, Fishermen Bastion, Basilica en alle kerstmarkten. Nadat we op de kerstmarkt al wat gegeten hadden, hadden we eigenlijk geen honger meer en dus hebben we het avondeten overgeslagen. In plaats daarvan hebben we de hele avond bij mij op de kamer gezeten, beetje Dubsmash filmpjes opnemen. Hilarisch! Rond 12 uur besloten we ons toch maar klaar te maken. Eerst nog even een bodempje leggen bij de McDonalds en dan door naar Ötkert. Nadat we bijna een uur in de rij gestaan hadden, waren we dan eindelijk binnen. 's Middags hadden we bij de Citadella een stel Portugese jongens ontmoet, en deze kwamen we ook weer tegen in Ötkert. Natuurlijk was het overduidelijk in de club dat wij niet Hongaars waren, dus we hadden weer enorme aanloop de hele avond. Foute openingszinnen over Tampax, mannen die naar je toe komen om te vertellen dat niet alleen kleine jongens interesse in je hebben en wildvreemden die met je komen dansen. Het was zo leuk dat we de deuren van de club zelfs dicht gedaan hebben. 
Ondanks dat we zo laat in bed lagen, hadden we wel afgesproken om een beetje op tijd op te staan zodat we nog wat aan onze dag hadden. Na het ontbijt zijn we nog weer even terug gegaan naar de Central Market om wat souvenirs te kopen, en daarna ook bij de kerstmarkt bij de Basilica. Om 16.00u moest ik weer terug zijn bij mijn kamer, omdat ik uitgecheckt werd. Nadat dit allemaal geregeld was en alle koffers ingepakt waren, zijn we gaan schaatsen bij Heroes' Square. Ook hier moest weer even een Dubsmash opgenomen worden, en wel eentje over de Titanic. Dit zorgde natuurlijk wel voor wat rare gezichten haha. Na de glühwein zijn we weer naar huis gegaan om even wat spulletjes op te halen. Voor het avondeten had ik gereserveerd bij Vintage Garden. Ik had er zoveel leuke reacties over gehoord, maar het zou wel echt een meisjes restaurant zijn. En dat bleek ook wel: er zaten alleen maar meiden groepen, of stelletjes. Maar het eten was echt heeeeerlijk! Na het eten zijn we naar Szimpla gegaan, want daar waren nog wat vrienden van mij en de laatste avond dat ik ze kon zien. Het plan was om even langs te gaan, maar het was zo gezellig dat we uiteindelijk te laat terug waren om überhaupt nog te gaan slapen. We werden om 03.45u opgehaald met de shuttlebus, dus we hadden nog wat tijd te doden. We hebben samen met Maik en Masood nog even bij mij op de kamer gezeten, en zij hebben ons daarna ook uitgezwaaid. Op het vliegveld kwamen we nog weer wat bekenden tegen, de eerste reünie was al een feit haha. In het vliegtuig probeerden we nog een poging te doen tot slapen, maar dit was onmogelijk. Er was zo weinig beenruimte tussen de stoelen in, dat we er compleet vastgeklemd zaten. 

En dan sta je weer op Nederlandse bodem. Papa en mama kwamen ons op het vliegveld ophalen, en toen ik eenmaal thuis was kwamen Laura, Iris, Nicole en Amber langs met een zelf gebakken cake. Echt heel erg lief! En lekker! Inmiddels ben ik alweer meer dan een week thuis en ik heb wel lichtelijke heimwee naar Boedapest. De onbegrijpelijke taal, de ongeduldige maar slome Hongaren, de goulash, het hele leventje in Boedapest ga ik allemaal heel erg missen. Ik heb zoveel leuke mensen leren kennen van over de hele wereld en heb onbewust ook ontzettend veel geleerd.

Het was echt een ervaring om nooit te vergeten, en ik ben heel blij dat ik het gedaan heb!