9 Erasmus students, 4 days, 1 minivan: Roadtrip through Romania

2 weken met meerdere feestjes en etentjes verder was het dan eindelijk zover: Roadtrip door Roemenië. Dit is een van de tripjes waar ik toch wel het meeste naar uitkeek. Niet zozeer omdat het een mooi land moet zijn, maar meer vanwege de levenswijze daar en de cultuurverschillen met andere landen. Je hoort zoveel verhalen over de armoede daar, de vele zigeuners en dat het voor toeristen niet veel aan is. Des te meer je nieuwsgieriger wordt naar zo'n land, vooral omdat het nu zo dichtbij ligt en erg goedkoop is om naartoe te gaan. Emil, Jannica, Sophie en ik hadden alles uitgezocht voor het weekend, en samen met Marloes, Anh, Jay, Maik en Pim zijn we donderdags (13-11) om 3u 's middags vertrokken. 5 Nederlanders, 2 Amerikanen, 1 Oostenrijker en 1 Finse op weg naar Roemenië in een minivan. Gegarandeerd succes voor enorm veel lol. Na een flinke rit van bijna 8u kwamen we rond 23u eindelijk aan bij ons vakantiehuis. We moesten eerst wel even zoeken aangezien het niet aan de grote weg lag, maar gelukkig werden we geholpen door een Roemeense man die het huis en de grond eromheen op orde houdt. En ja, je leest het goed, we hadden een vakantiehuis. Het huis was echt enorm met 4 slaapkamers, 3 badkamers, een grote keuken en grote woonkamer. Om het huis heen lag o.a. een tennisbaan en een voetbalveld. Is dat niet hartstikke duur denk je dan? Nee, absoluut niet. Althans, voor ons niet. Het huis heeft ons voor 1 nacht in totaal €110 gekost. Gedeeld door 9 is dat natuurlijk helemaal niks, dus waarom ook niet haha. Nadat alles geregeld was konden we dan eindelijk koken en avondeten. Inmiddels kon je het wel een midnight diner noemen. 
De volgende ochtend moesten we helaas het huis alweer op tijd verlaten. Rond 10u waren we op weg naar Huedin. Hier waren we donderdagavond ook al doorheen gereden, maar doordat het al donker was konden we niks zien. Huedin staat namelijk bekend om de huizen waar de daken helemaal af en versierd zijn, terwijl de rest van het huis nog niet af is. Op deze manier laten Roma's zien wat ze "waard" zijn. Sommige huizen hadden een erg indrukwekkend dak, maar de rest van het huis was alleen nog maar beton. Geen ramen, deuren, niks zat nog in het huis. Heel apart om te zien. 
Na Huedin zijn we doorgereden naar Cluj Napoca, de 1 na grootste stad van Roemenië, voor ontbijt/lunch. Na de brunch hebben we een rondje door de stad gelopen. Toen we bij het monument van King Matheus kwamen, kwamen we terecht in een verkiezingscampagne van een van de kandidaten voor het presidentschap in Roemenië, namelijk Victor Ponta (hij heeft helaas de verkiezingen niet gewonnen haha). De meiden kregen allemaal een roos en een ballon, en de promotors wilden per se met ons op de foto. Nadat we met de groep op de foto zijn gegaan, zijn we teruggelopen richting de auto om onze reis te vervolgen naar Sighisoara. 
Onderweg naar Sighusoara kwamen we door Transsylvanië. Geweldig om te zien. Enorme uitgestrekte stukken land waar soms helemaal niks te vinden is, maar voor dat je het weet rij je weer dwars door een of ander dorpje. In zulke dorpjes is het heel goed te zijn hoe anders mensen in Roemenië leven dan wij. Op de wegen kom je meerdere keren nog paard en wagen tegen, ezels of kalkoenen die de straat oversteken, mensen die midden op de (snel)weg lopen, zwerfhonden overal en heel armoedige huizen. Na een rit van bijna 3u kwamen we dan eindelijk aan in Sighisoara. We wisten dat daar een kasteel was, maar niemand had verwacht dat het kasteel en het plaatsje eromheen zo leuk waren. Het gaf een beetje een middeleeuwse sfeer door de vlaggen die er hingen en de gebouwen. Na iets langer dan gepland hier rondgelopen te hebben, gingen we verder richting Brassov en het Bran kasteel, ook wel het kasteel van Dracula. Het was inmiddels 20u toen we daar aankwamen, en helaas was het kasteel al gesloten. Maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we het kasteel gezien hebben. Terwijl we naar het kasteel stonden te kijken stond er de hele tijd al een zwerfhond bij ons. De hond bleef ons volgen terwijl we naar het restaurant liepen. Waarom, geen idee haha. Misschien dat iemand lekker rook. Na het eten zijn we doorgereden naar Boekarest, waar we 2 nachten zouden blijven. Na een klein beetje stress omdat we sowieso niet op tijd zouden komen, werd dit gelukkig snel weggenomen door het bericht dat het niet uitmaakte om welke tijd we aankwamen. Uiteindelijk was het bijna 1u 's nachts toen we aankwamen. Vermoeid maar vastbesloten zijn we toch maar uitgegaan, want dit was de enige mogelijkheid voor de chauffeurs om te drinken en te feesten. Eerst een pub, waar de ober ons aanraadde het Roemeense shotje te nemen om mee te beginnen. Toen we het shotje op de kaart vonden, zagen we al dat het een sterk shotje was: 50%. Toen het shotje eenmaal op tafel stond hadden we allemaal gelijk het idee dat het wel eens op palinka kon lijken. En jawel, het was net palinka. Onder genot van een drankje hebben we ook even besloten wat we de volgende dag gingen doen. Met z'n 7en zouden we een bike tour van 4u lang door de stad doen. Jay en Pim zouden met z'n 2en zelf de stad gaan verkennen. Na midden in de nacht om 3u de tour geboekt te hebben, zijn we naar een club gegaan, The Vintage. Erg aan te raden voor als je ooit nog een naar Boekarest gaan. Natuurlijk werden we van alle kanten aangekeken en aangesproken, omdat niemand van ons een Roemeens uiterlijk heeft. Vooral de blonde haren en mijn lengte waren een bezienswaardigheid haha.

Na ongeveer 3u slaap was het bed uit, aankleden, ontbijt halen en op naar de bike tour. Toen we onze gids vonden kregen we gelijk al een rare blik. Hij had namelijk verwacht dat het een groep jongens zou zijn, ipv 5 meiden en 2 jongens. 's Ochtends had hij mijn voicemail al gehoord, en toen was hij er natuurlijk al achtergekomen dat er sowieso 1 meisje in de groep zou moeten zitten, maar hij niet verwacht dat het merendeel meisje was haha. Maar goed, nadat iedereen een fiets gekregen had en zich warm ingepakt had (het was ongeveer 5 graden), begonnen we aan onze tour. We begonnen in het Herastrau Park, waar we erachter kwamen dat Boekarest een enorm meer heeft. In dit park staat ook een herdenkingssteen voor Michael Jackson en er ligt een Village museum, waarin je kan zien hoe men vroeger leefde in Roemenië. Naast dit park hebben we nog 4 andere parken gezien: Tineretului park, Cismigiu park, Izvor park and Carol park. We hebben natuurlijk niet alleen maar parken bekeken, maar ook het Royal Palace, Parlementspaleis, verschillende andere paleizen, Ambassy street, Arc of Triumph en Revolution Square. Zo halverwege de tour  kregen we ook nog een typisch Roemeense snacks. Van beide ben ik de naam kwijt, maar 1 was een pasteitje waar dan vlees, spinazie of champignons in verwekt zat. De andere snack was een cake met vruchten erin. Na de snack waren we zo ontzettend koud dat Mihai (onze gids) besloot dat we ergens glühwein gingen halen. Iedereen was het daar natuurlijk mee eens, en uiteindelijk eindigden we zelfs in een café waarin we helemaal op konden warmen. Na de glühwein/warme chocolademelk konden we er weer helemaal tegen aan en fietsten we richting Royal Palace en het Parlementspaleis. Het Parlementspaleis is het 1 na grootste parlementsgebouw ter wereld. Alleen het Pentagon is groter. Hierna gingen we naar Carol Park waar het Mausoleum staat en waar we het enige stukje "up hill" hadden. Eenmaal bovenop hadden we een prachtig uitzicht over het park. Dit was tevens ook de laatste stop van de tour. Na de tour was het shopping time. Souvenirs, handschoenen, mutsen en warme kleding voor de volgende dag. Na het shoppen zijn we uiteten geweest en hebben we in 1 van de appartementen nog na geborreld. 

Volgende ochtend zijn we om 6u vertrokken richting Tulcea waar we op de boot zouden stappen voor een tour door de Donau delta. We wisten dat er tegen deze tijd van het jaar niet zoveel vogels en andere dieren dan normaal meer zitten, maar het zou nog steeds de moeite waard zijn. Ook op de boot was het erg koud, en helemaal als je de hele tijd stil zit en er een wind staat. Maar daar had de kapitein iets op bedacht. Schnaps, koffie en warme choco. Allereerst kwam hij met thee aanzetten, maar nadat we de thee roken wisten we vrijwel zeker dat het geen thee was. Het was warme palinka. Warm word je er wel van, maar smerig dat het was. Hierna kregen we vrij gauw warme choco toen de kapitein erachter kwam dat we de warme palinka niks vonden. Tijdens de boottocht hebben we verschillende vogels gezien (vraag me niet welke), koeien of buffels (ik weet het niet meer zo goed haha) en vissers aan de kant. Ongeveer halverwege stopten we en konden we van boord om een klein vissershuisje te zien. Heel schattig huisje met daar omheen een stukje grond waar wat kool groeide. Iets verderop was een maïsveldje. Terwijl de boot bleef liggen bij het vissershuisje, kregen we lunch. Vis voor de viseters, kip voor de vleeseters en groentes voor de vegetariër. Als voorafje kregen we overheerlijke groentesoep, als hoofdgerecht dus vlees/vis en als toetje cake. Echt heel goed voor mekaar allemaal, en goed om weer even op te warmen. Tijdens de lunch hebben we het spelletje "What are the odds.." weer gespeeld. De meest gekke challenges kwamen er uit. Anh en ik moesten bijvoorbeeld een enorme lading kaas in onze mond proppen en dat allemaal opeten (op het eind was het echt zo ontzettend smerig), Marloes moest haar voet in het water doen, Jay en Pim moesten een lijntje zout opsnuiven en Marloes en Anh moesten de vis aanraken. Tijdens de boottocht kwamen er nog veel meer gekke challenges voorbij. Daarnaast zijn we ook heel even in Oekraïne geweest, naja dat weten we niet zeker. Maar meerdere van ons kregen al smsjes van de provider "Welkom in Oekraïne". Klinkt best vet haha.
Na de boottocht zijn we naar Constanta gereden om daar te gaan eten. Nog voordat we überhaupt bij het restaurant waren was de volgende challenge al bepaald. Jannica en Emil moesten een duik in de Zwarte Zee nemen. Dus na het eten was het dan ook echt zover. Het waaide best hard, wat het alleen maar kouder deed aanvoelen en ook de temperatuur was niet zo hoog meer. Maar ze hebben het gedaan, met z'n 2en hand in hand. Ik kreeg het er alleen al koud van door naar te kijken. Nadat zij zich weer aangekleed hadden wilden we wegrijden om weer terug naar Boedapest te gaan. Helaas ging dat even fout haha. Iemand had de achterdeur niet goed dichtgedaan, waardoor meerdere tassen uit het busje gevallen waren en op het strand lagen. Gelukkig hoorde Jay iets en zag hij het op tijd. Na een enorme lachbui was het dan toch echt tijd om weer terug naar Boedapest te gaan. En dat was me een flinke rit. Maandagochtend 9.45u waren we terug in Boedapest. Pim, Anh, Sophie en Jannica hebben we bij de uni afgezet, de rest ging mee het busje terug brengen. Aangezien we toch eerst moesten tanken, hadden we mooi de gelegenheid het hele busje op te ruimen en een beetje schoon te maken. We hadden namelijk het halve strand meegenomen haha. Nadat we het busje weer ingeleverd hadden hoorden we van Emil dat we best wel geluk hebben gehad. De man die ons geholpen had die donderdagmiddag had ons vergeten te vertellen dat het maximale aantal kilometers in Roemenië maar 300 is. Wij hebben in dit weekend 2500km gereden. Verder was het busje zo stoffig aan de buitenkant dat je niet kon zien of er een extra krasje of iets zat. Ook de onderkant werd gelukkig niet gecheckt (nadat we wegreden bij het restaurant in Constanta richting de zee, werd de weg geblokkeerd door een protest. Daardoor moesten we over een stoep, wat niet helemaal goed ging en later ook niet goed klonk). Eenmaal thuis was het dan ook niks doen, want ik had al meer dan 30u mijn bed niet gezien.

Al met al was het een heel gaaf weekend om nooit te vergeten!