1e maand voorbij!

De tijd gaat zo snel hier. De eerste maand zit er al weer op en nog maar 3 maand te gaan. Vervelen doe ik mij hier in ieder geval niet. Zoveel te doen hier in Boedapest en in de omgeving. 

Dinsdag 16-09 ben ik via ESN met ongeveer 20 studenten naar The Invisible Exhibition geweest. Tijdens deze exhibitie kom je erachter hoe het voelt om slechtziend of blind te zijn. Voordat we de donkere kamers ingingen kregen eerst wat uitleg over hoe het in zijn werk gaat als je slechtziend/blind bent. De vrouw die ons de uitleg gaf sprak toevallig ook nog beter Nederlands en Duits dan Engels haha. Eerst liet ze ons zien hoe het braille-alfabet in elkaar zit en hoe je je naam op een braille typemachine schrijft. Heel apart, aangezien de typemachine maar 6 knoppen heeft om letters mee te kunnen maken. Na wat prutsen is het mij gelukt om mijn complete naam (ja ook achternaam!) in het braille te schrijven, en de vrouw kon het gewoon lezen. :) Nadat iedereen zijn/haar naam te schrijven, gingen we de donkere kamers in. Er waren verschillende ruimtes, zoals een keuken, badkamer en een straat. In deze ruimtes is het zo ontzettend donker dat je ogen op geen enkele manier aan het donker gewend raken. In principe kan je je ogen gewoon dicht doen, maar dit gaat helemaal tegen je gevoel in. De gids had ons gezegd dat we onze handen vooruit moesten steken om te zorgen dat we niet ergens heel hard tegenaan liepen. Ondanks dat je heel voorzichtig loopt, omdat je echt bang bent ergens tegen aan te lopen, ben ik toch tegen verschillende dingen aangelopen. In 1 kamer bijvoorbeeld stonden verschillende standbeelden (moest een museum voorstellen), maar deze waren allemaal lager dan waar mijn handen zaten. Het is dat de voorwerpen allemaal goed vast zaten aan de grond en niet breekbaar waren, maar anders had ik sowieso iets omgestoten haha. Wat ik niet verwacht had is dat het nog zo lastig is om je in te beelden hoe iets er uitziet als je het alleen maar kan voelen. Bij sommige dingen kon ik mij gewoon geen voorstelling maken, terwijl wij het gewoon gezien hebben. Aan het eind van de rondleiding voel je je ogen vermoeider worden doordat ze nog steeds aan het proberen zijn te wennen aan het donker. Nadat we klaar waren met de rondleiding hebben we nog ff gepraat met de man die ons rondleidde, en krijg je toch wel een andere kijk op slechtzienden/blinden. Heel gaaf om dit gedaan te hebben!

Woensdag 17-09 zijn we met ESN naar het Unicum museum geweest. Unicum is 1 van de oudste en typisch Hongaarse drankjes. Het lijkt best wel wat op Jägermeister. Tijdens de rondleiding kregen we natuurlijk heel veel info over het drankje te horen. 1 ding wat zeker blijft hangen is een reclame poster die ze jaren terug gebruikt hebben. Unicum wilde het een keer anders doen en gebruikte voor de poster de meest lelijke man die ze maar konden vinden. Verschillende mensen en kinderen hebben nachtmerries gehad van het gezicht van deze man, maar het werkte wel. Veel mensen herinneren zich nu nog steeds dat lelijke (enge) hoofd. In het museum stonden ook kasten vol met verschillende flesjes waar Unicum in gezeten heeft. Duizenden flesjes, stuk voor stuk uniek.
Na de rondleiding mochten we ook nog even proeven natuurlijk. We kregen een glaasje Unicum en Unicum Plum (pruim). Het is absoluut niet mijn favoriete drankje, en je moet het al helemaal niet drinken in slokjes maar gewoon in 1 keer. 

Die donderdag (18-09) had ESN een Traffic Light Party georganiseerd. Bij het kopen van het kaartje had je keuze uit 3 kleuren bandjes: groen, geel of rood. Je kan vast al wel raden waar de kleuren voor staan. Groen is vrijgezel, geel betekend 'hard to get' en bij een rood bandje ben je bezet. Toen ik met 1 van de meiden van ESN stond te praten en zei dat ik een groen bandje voor het feest had keek ze me echt aan alsof ik gek was. Volgens haar ben je echt een lustobject hier als je een groen bandje op zo'n feest draagt, en flirten alle jongens met je. Zelfs de "kleine" jongens haha. Natuurlijk moest ik daar om lachen, want als we in Nederland zo'n feest hebben doen niet heel veel mensen iets uit op die bandjes. Op het feest zelf bleek dit ook het geval te zijn. Iedereen stond gewoon zijn eigen feestje te bouwen en er werd niet meer geregeld dan normaal. Verder viel het feest best wel tegen in vergelijking met de feestjes die we al gehad hebben hier. De club waar het gehouden werd was redelijk klein en lang niet vol. Dus dat was wel jammer, maar ondanks alles wel een leuke avond gehad! ;)

In het weekend van 20-09 en 21-09 was er veel  te doen hier in Boedapest. Het Chocolate Festival werd gehouden bij het Buda Kasteel. Hier zijn we met een groep meiden op zaterdag heen geweest. Opzich wel een redelijk hoge entree (€7,50), maar daarvoor in ruil konden we heel veel chocola gratis proeven. Ontzettend veel standjes met telkens net weer iets andere chocola. Heerlijk! Daarnaast was het ook nog eens lekker warm met een heerlijk zonnetje en natuurlijk het prachtige uitzicht over de stad. Na ongeveer 3 uur daar rond gestruind te hebben, en best een beetje misselijk van alle chocola, ben ik samen met Marion verder gegaan naar het Food&Beer Festival. Deze werd gehouden op de Andrassy út (een straat hier). De hele straat was afgezet en stond vol met standjes met bier, eten en andere dingen. Aan het eind van de Andrassy út zit het Heldenplein. Hier werden het hele weekend paardenraces en -shows gehouden. Boedapest wilde als stad uitblinken met een evenement en organiseert daarom al een aantal jaren de paardenraces en -shows op het Heldenplein. Het hele plein, wat normaal een groot verkeerspunt is, wordt dan een aantal dagen afgesloten en omgetoverd tot een paarden renbaan. Heel gaaf om te zien en een keer meegemaakt te hebben. 
Ondanks dat het gaaf was om te zien, hadden we nog een klein akkefietje. Op de plek waar we gingen staan begon een man uit het niets tegen ons te zeggen dat we niet zo onbeschoft moesten doen. Volgens hem stond Marion zijn vrouw in de rug te duwen en hadden wij een kind met haar vader weggejaagd. Daarna zouden we ook nog zomaar iemands vest in beslag genomen hebben. Dit sloeg echt helemaal nergens op. Eerst reageerde alleen Marion op zijn achterlijke gedrag, maar toen hij doorsloeg ging ik me er ook mee bemoeien. Nadat een flinke woordenwisseling stopte hij eindelijk. Hij dacht dat wij wel weg zouden gaan, maar dat deden we mooi niet natuurlijk. We deden net of hij niet bestond, waardoor hij zich alleen maar meer ging irriteren en uiteindelijk maar wegliep met zijn vrouw. Hij riep nog iets naar ons om stoer te doen, maar wij moesten alleen maar heel hard lachen. We hebben geen idee waar hij vandaan komt. Waarschijnlijk niet uit Hongarije, want daar was zijn Engels veel te goed voor. 
's Avonds ben ik met Marion en Noémi naar Szimpla gegaan (1 van de gaafste pubs hier). Terwijl ik buiten om hen stond te wachten, werd een jongen geboeid naar buiten gebracht door 2 enorme kerels. Zijn vrienden kwamen erachteraan gerend en schreeuwden dat ze hem moesten laten gaan of dat ze op zijn minst met hem mee mochten. Dit gebeurde niet en de jongen werd de auto ingeduwd en de 2 enorme kerels reden met hem weg. En daar sta je dan in je eentje. Ben maar even iets dichter bij de bewakers van de pub gaan staan haha. Nadat de auto om de hoek verdwenen waren beginnen ineens als zijn vrienden vet hard te lachen. Ook de rest van de groep kwam lachend naar buiten gerend. Wat bleek nou, dit alles was in scène gezet. Ik stond wel ff raar te kijken op dat moment haha.

Voor afgelopen donderdag (25-09) had ESN een partybus geregeld. Dat moest ik natuurlijk een keertje meemaken. En het was echt heel gaaf. Het was een lange bus met zo'n flexibel stuk in het midden, 2 danspalen voor- en achterin de bus, keiharde muziek en 65 studenten. Je mocht je eigen drank meenemen, dus iedereen bracht natuurlijk allerlei mixdranken mee. Bijna iedereen had de mixdrank in een 2L fles gedaan en iedereen was dus ook flink aangeschoten/dronken aan het eind van de bus party. De bus reed ongeveer 2 uur rond door Boedapest en maakte 2 tussenstops voor foto momenten. Daarna werden we afgezet bij club Ötkert waar het feest voortgezet met iedereen die geen kaartje wist te bemachtigen. Echt een geweldige avond gehad, die sowieso in de top 3 staat van alle feestjes tot nu toe. 

Vrijdag was het dan zover: het eerste tripje met bestemming Servië. De reis was georganiseerd door een man uit Servië, Boris. Hij deed het dit jaar al voor de 25e keer. Doordat er dit keer zoveel animo was, organiseert hij het nu 3 weekenden op rij en was onze groep het grootst: 104 studenten. Doordat wij met zo'n grote groep waren, gingen we met 2 bussen ipv met de trein. Na zo'n 6u rijden kwamen we aan in Belgrado. De hele groep zat verspreid over verschillende hostels verspreid door de stad. Samen met 30 andere studenten zat ik in het New Belgrade Hostel. Zeker een aanrader voor als je nog een keer naar Belgrado gaat. Om half 10 's avonds zouden we weer verzamelen met de groep om wat te gaan eten (iedereen viel bijna om van de honger). Er was ons verteld dat het typisch Servisch vlees zou zijn, en dat was het ook. Alleen was het niet in een restaurant, maar gewoon afhaal. Desalniettemin was het echt heerlijk en enorm! Na een goede bodem gelegd te hebben gingen we opzoek naar een pub/club. Iedereen dacht dat Boris een plan had, en dus bleven we allemaal Boris volgen. Maar hij had helemaal geen plan en hoopte juist dat de groep zich zou opsplitsen. Nadat dat duidelijk werd, splitste de groep zich inderdaad op. We vonden een klein, maar gezellige pub. Na hier even geweest te zijn gingen we opzoek naar een club. Dit bleek toch iets lastiger te zijn dan dat we gedacht hadden. Na lang dralen besloten we naar de club te gaan die de hostel eigenaar ons aangeraden had. Daar eenmaal aangekomen bleken we per persoon €10 entree te moeten betalen, ondanks dat de hostel eigenaar een reservering gemaakt had. Voor die €10 kreeg je dan een munt die je moest gebruiken om drinken te halen. Maar een deel van de groep had dit ervoor over, dus 1 van ons mocht binnen kijken of het het wel waard was. Pamela ging kijken en zei dat de muziek goed was en redelijk druk. Ondanks dat had nog steeds een deel het er niet voor over (waaronder ik) en hebben we besloten terug te gaan naar het hostel. Na een paar minuten lopen waren we lichtelijk verdwaald. De straatnamen zijn echt abracadabra in Servië en de kaart die we hadden was ook niet erg duidelijk. Dus besloten we de vuilnismannen aan te houden en te vragen. Tot onze verbazing konden deze uitstekend Engels, en vertelden ze ons dat we compleet de verkeerde kant opgelopen waren. Flink balen natuurlijk, want iedereen was kapot en volgens de vuilnismannen moesten we nog ongeveer 20 a 30 min lopen. Na een tijdje hebben we toch maar besloten de taxi terug te nemen, want van die kaart werd alles niet veel duidelijker. Na een taxiritje van 5 minuten waren we weer terug. Gelukkig kosten die taxi's echt geen drol in Servië. We moesten met z'n 3en 350 dinar betalen. Dat is zo'n €3,-. Toen we die man ook nog eens 100 dinar extra betaalden werd hij al helemaal blij. Zijn avond was helemaal goed haha. 

Zaterdag (27-09) werd de groep opgesplitst in tweeën en kregen we een rondleiding door de stad met gids. Nooit gedacht dat Belgrado zo mooi zou zijn. In allerlei hoeken zit wel iets van een bezienswaardigheid. We zijn ook een orthodox kerkje in geweest. Heel mooi! Aan het eind van de rondleiding kwamen we bij de oude burcht uit. Dikke verdedigingsmuren, mooi park binnenin en prachtige uitkijkpunten over de stad en de Donau. Ideaal voor veel fotomomenten. Nadat we weer terug waren in het centrum, gingen we lunchen/dineren. Tijdens de lunch werden we getrakteerd op live muziek. 3 mannen speelden typisch Servische muziek. Het enige nadeel was dat ze naast onze tafel stonden, dus een normaal gesprek voeren was wel lastig. Maar we konden wel heel hard lachen om de muzikanten, vooral 1. Die man keek zo ontzettend chagrijnig, alsof hij het helemaal niet leuk vond dat hij daar muziek moest spelen. Na de lunch hadden we wat vrije tijd en hebben we een cafeetje opgezocht voor koffie/thee, omdat we Belgrado wel gezien hadden. 's Avonds met de bus door naar Novi Sad, de 1 na grootste stad van Servië. Toen we het grote plein op liepen, had iedereen gelijk al het idee dat deze stad veel mooier en beter was dan Belgrado. Nadat iedereen weer opgesplitst was over de hostels konden we onze gang gaan. Met z'n 6en waren we vastbesloten om deze avond tot een top avond te maken. 2 avonden op rij niet uitgaan kan natuurlijk echt niet. Maar Boris had ons al verteld dat uitgaan hier veel makkelijker was. Alle clubs en pubs zitten in een paar straten bij elkaar. Gedurende avond hebben we dan ook zo'n 5 pubs/clubs bezocht, met een steeds groter wordende groep. Bij de 1 na laatste club moesten we buiten even wachten omdat het binnen vol was. Een deel van de groep eten, een ander deel geld pinnen. Tereza en ik bleven over en dus gingen we bij wat anderen, die ook op dezelfde trip waren, zitten die daar buiten aan het roken waren. Toen de rest van de groep terugkwam en in 1x naar binnen konden, wilden Tereza en ik ook naar binnen. Maar dat mochten wij niet. Volgens de bewaker had hij van zijn baas opdracht gekregen de groep die daar zat te roken niet meer naar binnen te laten, en volgens hem hoorden wij daar ook bij en mochten we niet meer naar binnen. Na lang zeuren en doen wilde hij ons nog  steeds niet binnen laten, totdat zijn baas kwam en we ineens wel naar binnen mochten. Binnen begon de baas met ons te praten en toen ik vertelde dat wij nog helemaal niet binnen geweest waren en toevallig die anderen buiten tegenkwamen, was alles weer goed. Groot misverstand en hij bood zijn excuses aan. 
Toen het 3u geweest was, gingen alle lichten aan en de club dicht. Maar geen van ons wilde al terug naar het hostel. Uiteindelijk zijn we met een lokale jongen meegegaan die ik binnen ontmoet had. Hij wist wel een club die nog open was en die we gezien moesten hebben. Helaas mochten we hier niet naar binnen en vonden we een andere pub. Deze was zo vol dat we buiten zijn gaan zitten, en weer een deel van de groep tegen kwamen. Tegen half 5 had iedereen het wel zo'n beetje gehad en zijn we toch maar terug gegaan naar het hostel. Daar aangekomen kwamen erachter dat beneden in het hostel ook een feestje was. De volgende ochtend echter hoorden we dat dat een feestje met alleen maar 40-jarige mannen was, dus niks gemist haha. 

Zondag gingen we met de hele groep naar het militaire fort van Novi Sad. Dit is het 1 na grootste militaire fort in Europa. Daar werd de groep weer opgesplitst in tweeën. Mijn groep kreeg eerst een rondleiding door de catacombes van het fort. Blijft indrukwekkend hoe ze dit vroeger allemaal gebouwd hebben. Na de rondleiding door de catacombes, wisselden de groepen van gids en vertelde onze gids van alles over de stad en het fort. We liepen doorhet hele fort, met weer geweldige uitkijkpunten. Na het fort liepen we weer terug naar de het centrum en kregen we een rondleiding door het park waar DE bezienswaardigheden van de stad te zien zijn: 2 zwanen haha. De hele stad is gek met deze beesten. Heel grappig. Na het park gingen we naar het hotel waar we gingen lunchen/dineren. Hier werd echt in speed tempo het eten geserveerd, in tegenstelling tot het drinken waar we heel lang op moesten wachten. Na de lunch hadden we weer vrije tijd, maar niemand had nog energie om echt actie te ondernemen. Dus op naar het park en chillen in de zon. Nadat we uitgechilld waren, hebben we een ijsje gehaald en zijn we terug gegaan naar het hostel om onze spullen te pakken en te wachten op de bus. 
Gelukkig hadden we Boris overgehaald om eerder terug te gaan. Anders zouden we vanochtend (29-09) rond 4 a 5u pas weer terugkomen en de meesten van ons hadden gewoon op tijd les vandaag. Nu waren we, na een helse en hete terugreis, rond 1u weer terug in Boedapest. Ik kon eindelijk weer in m'n eigen bed slapen, helaas niet voor veel uur. 8u ging de wekker weer.... Dus nu flink gesloopt, na 4 nachten op rij met ongeveer 5 a 6u slaap per nacht.

Deze week wordt het weer opladen voor komend weekend, want dan staat tripje nummero 2 op de planning: Ljubljana in Slovenië.

Viszlát!

PS. Vergeet vooral niet naar de foto's te kijken. Ze zijn echt de moeite waard! ;)